የሜክሲኮን ብሔር የሚያበለጽጉ በቋንቋ ፣ በመንፈሳዊ ፣ በባህላዊ ፣ በጋስትሮኖሚካዊ እና ሌሎች ቅርሶች ከሚገኙ እጅግ በጣም ብዙ የጎሳ ብዝሃነት ፣ የሰው ልጅ ጥምረት ጋር በዓለም ካሉ አገሮች አንዷ ናት ሜክሲኮ ፡፡
በመኖሪያ አካባቢያቸው ፣ በባህሎቻቸው ፣ በባህሎቻቸው እና በአፈ ታሪኮቻቸው ውስጥ አስደሳች በሆኑ ጉዞዎች ውስጥ በጣም አስፈላጊ የሆኑትን የሜክሲኮ ተወላጅ ቡድኖች እና ሕዝቦችን ዝርዝር እንድታውቁ እንጋብዝዎታለን ፡፡
1. ናሁስ
የናሁ ሕዝቦች ቡድን 2.45 ሚሊዮን ነዋሪዎችን የያዘውን የአገሬው ተወላጅ የሜክሲኮ ብሔረሰቦች ይመራል ፡፡
እነሱ በስፔን አዝቴኮች የተባሉ ሲሆን የናዋትል ቋንቋ የጋራ ናቸው ፡፡ አንትሮፖሎጂስቶች አዝቴኮች (ሜክሲካ) ፣ ቾቺሚልካስ ፣ ቴፓኔካስ ፣ ቻልካስ ፣ ጠላሂካስ ፣ አኩልሁስ እና ታላክስካላንስ ተመሳሳይ ብሄር ያላቸው 7 ሰዎችን መመስረታቸውን ያመለክታሉ ፡፡
እስፓንያውያን ከመምጣታቸው በፊት በሜክሲኮ ሸለቆ ውስጥ በሙሉ አስደናቂ የውጊያ ፣ ማህበራዊ እና ኢኮኖሚያዊ ተፅእኖ ያላቸው ጠንካራ ጥምረት ሰሩ ፡፡
አሁን ያሉት ማህበረሰቦቻቸው በደኤፍኤፍ ደቡብ በተለይም በሚልፓ አልታ ልዑካን እና በሜክሲኮ ፣ ueብላ ፣ ሞሬሎስ ፣ ጠላስታላ ፣ ሂዳልጎ ፣ ቬራክሩዝ ፣ ኦአካካ እና ገርሬሮ በሚገኙ ግዛቶች ውስጥ ይኖራሉ ፡፡
ናዋትል በሜክሲኮ ስፓኒሽ ላይ ከፍተኛ ተጽዕኖ ያለው የአገሬው ተወላጅ ቋንቋ ነው ፡፡ ቲማቲም ፣ ኮማ ፣ አቮካዶ ፣ ጓካሞሌ ፣ ቸኮሌት ፣ አቶሌ ፣ እስኩዊ ፣ ሜዝካል እና ጅጋካ የሚባሉ ስሞች የናሁ መነሻ ናቸው ፡፡ ቃቺቺንክል ፣ ቲያንጉስ ፣ ኬት ፣ ገለባ ፣ ካይት ፣ በቆሎ እና አፓፓቻር የሚሉት ቃላትም ከናህዋ የመጡ ናቸው ፡፡
በ 2014 በናዋትል ቋንቋ የተቀናበረው የመጀመሪያው ኦፔራ “Xochicuicatl cuecuechtli” የተሰኘው ተውኔት በሜክሲኮ ሲቲ ታየ ፡፡ እሱ በርናርዲኖ ደ ሳሃgún በሜክሲኮ ዘፈኖች ስብስብ ውስጥ ባጠናቀረው ተመሳሳይ ስም በተዘመረ ግጥም ላይ የተመሠረተ ነው።
የናዋዎች ወጎች እና ልማዶች
ዋና ዋናዎቹ ክብረ በዓላት በክረምቱ ክረምት ፣ በካኒቫል ፣ በሟች ቀን እና በመዝራት እና በመከር ወቅት ይከበራሉ ፡፡
ለኢኮኖሚ ልውውጥ እና ለማህበራዊ መስተጋብር መሰረታዊ ቦታቸው በሜክሲኮ ከተሞች እና ከተሞች ውስጥ ያዘጋጁት ቲያንጉዊስ ፣ የጎዳና ገበያ ነበር ፡፡
የእሱ ሥዕል በሜክሲኮ ውስጥ በጥሩ ወረቀት ፣ በእንጨት እና በሴራሚክ ከተሠሩ በጣም ጥሩ ከሚባሉ ውስጥ አንዱ ነው ፡፡
የናዋዎች ቤተሰብ ፅንሰ-ሀሳብ ከቤተሰብ ኒውክሊየስ እጅግ የራቀ ስለሆነ ነጠላ እና መበለቶች በደንብ አይታዩም ፡፡
2. ማያዎች
በሜሶአሜሪካ ውስጥ በፈጠሩት አስደናቂ ባህል የተነሳ እያንዳንዱ የሜክሲኮ ተወላጅ ሕዝቦች እያንዳንዱ ዜና መዋዕል ወይም ሞኖግራፍ ለማኖች ልዩ ጠቀሜታ ይሰጣል ፡፡
ይህ ስልጣኔ ከ 4 ሺህ ዓመታት በፊት በጓቲማላ ፣ በአሁኑ የሜክሲኮ ግዛቶች በዩካታን ፣ በካምፔpe ፣ በኩንታና ሩ ፣ በታባስኮ እና በቺያፓስ እንዲሁም በቤሊዝ ፣ በሆንዱራስ እና በኤል ሳልቫዶር ግዛቶች ውስጥ ተሻሽሏል ፡፡
እነሱ ዋና ቋንቋ እና ብዙ ቁጥር ያላቸው ተለዋጮች አሏቸው ፣ በጣም አስፈላጊው የዩካቴክ ማያን ወይም የፔንሱላር ማያን ነው ፡፡
የእነሱ ቀጥተኛ ዘሮች በሜክሲኮ ውስጥ በአሁኑ ጊዜ በዩካታን ባሕረ ገብ ግዛቶች ውስጥ የሚኖሩት 1.48 ሚሊዮን ተወላጅ ተወላጆች ናቸው ፡፡
የመጀመሪያዎቹ ማያኖች ከኤል ፒተን (ጓቲማላ) ወደ ሜክሲኮ የመጡ ሲሆን ባካላርን (intንታና ሩ) ሰፈሩ ፡፡ ማያውያን ለስፔን ከሰጡት ቃላት መካከል ካካዎ ፣ ሴኖቴ ፣ ካሞኮ ፣ ካቺቶ እና ፓታቱስ ይገኙበታል ፡፡
ከዓለም ተወላጅ ሕዝቦች ስሞች መካከል የማያው በሥነ-ሕንጻ ፣ በሥነ-ጥበባት ፣ በሂሳብ እና በከዋክብት ሥነ-ጥበባት የላቀ ባህል በማድነቅ ይታወቃል ፡፡
ማያ ምናልባት በሂሳብ ውስጥ የዜሮ አስተሳሰብን የተረዱ የመጀመሪያ የሰው ልጆች ሰዎች ሳይሆኑ አይቀሩም ፡፡
የማያዎች ወጎች እና ልምዶች
የእሱ አስደናቂ ሥነ-ሕንፃ እና ስነ-ጥበባት በፒራሚዶች ፣ በቤተመቅደሶች እና በቆሻሻ ቅርጾች ላይ እንደ ቺቼን ኢትሳ ፣ ፓሌንኬ ፣ ኡክስማል ፣ ቱለም እና ኮባ ባሉ ጣቢያዎች ውስጥ ግልጽ መልዕክቶች እና ምሳሌዎች ተንፀባርቀዋል ፡፡
የቀን መቁጠሪያው ውስብስብነት እና ትክክለኛ የሥነ ፈለክ መዛግብት አስገራሚ ናቸው።
የእሱ ወጎች የማያን ኳስ ጨዋታ እና የመለኮታዊ አምልኮ የውሃ አካላት ማምለክን ያካትታሉ ፡፡ አማልክትን ያስደሰቱ እና ይመግቡታል ብለው በማመናቸው የሰውን መስዋእትነት ይለማመዱ ነበር ፡፡
ከዋና ዋናዎቹ የማያን ክብረ በዓሎቻቸው መካከል አንዱ የአኩኒክስ ፈጣሪ ለሆነው የአጽናፈ ዓለሙ የተሰጠው Xukulen ነው።
3. ዛፖቴኮች
እነሱ በኦሃካካ ግዛት ውስጥ የተከማቹ 778 ሺህ ነዋሪዎችን የያዘች ሶስተኛውን የሜክሲኮ ተወላጅ ከተማ ፣ በአጎራባች ግዛቶች ውስጥ ትናንሽ ማህበረሰቦችንም ይመሰርታሉ ፡፡
ዋናው የዛፖቴክ enclaves በኦአካካ ሸለቆ ፣ በዛፖቴክ ሲየራ እና በቴሁዋንቴፔክ ኢስታምስ ውስጥ ይገኛሉ ፡፡
“ዛፖቴክ” የሚለው ስም የመጣው ሜክሲካ እነሱን “የዛፖቴ ቦታ ነዋሪ” በማለት ለመተርጎም የተጠቀመችውን “ዛፖotēcatl” ከሚለው የናዋትል ቃል የመጣ ነው ፡፡
የዛፖቴክ ቋንቋ ብዙ ልዩነቶች ያሉት ሲሆን የኦቶማን ቋንቋ ቤተሰብ ነው ፡፡
በጣም ታዋቂው ዛፖቴክ “ቤኔሜሪቶ ደ ላስ አሜሪካስ” ፣ ቤኒቶ ጁአሬዝ ነው ፡፡
የመጀመሪያዎቹ ዛፖኮኮች ሽርክን የተለማመዱ ሲሆን የእነሱ የኦሊምፐስ ዋና አባላት የፀሐይ እና የሰማይ አምላክ ኮኪሃኒ እና የዝናብ አምላክ የሆኑት ኮቺጆ ነበሩ ፡፡ በተጨማሪም በማያ ሃይማኖት ውስጥ የሌሊት ወፍ አምላክ ካማዞትዝ ባሉት ዓይነት የሕይወትና የሞት አምላክ ነው ተብሎ በሚታመን የሌሊት ወፍ-ጃጓር መልክ የማይታወቅ ሥዕልን ያመልኩ ነበር ፡፡
ዛፖቴኮች በዋነኝነት ከመንግስት ኃይል ጋር የተዛመደ የኢፒግግራፊክ አፃፃፍ ስርዓት በ 400 ዓክልበ. ዋናው የዛፖቴክ የፖለቲካ ማዕከል ሞንቴ አልባን ነበር ፡፡
የዛፖኮኮች ወጎች እና ልምዶች
የዛፖቴክ ባህል በአሁኑ ጊዜ ሜክሲኮ ስላላት የሁለት ዓለማት ስብሰባ የሙታን ቀን ምስጢራዊ ትርጓሜ ሰጠው ፡፡
ላ ጉላጉኤትስ ዋና ክብረ በዓሉ ሲሆን በሜክሲኮ ውስጥ በዳንስ እና በሙዚቃ ውስጥ በጣም ከሚያንፀባርቁት ውስጥ አንዱ ነው ፡፡
ከሁሉም የክልል ክልሎች የተውጣጡ የልዑካን ቡድኖችን በማሳተፍ የጉዋጉዌዛ ማዕከላዊ ፌስቲቫል በኦዋካካ ከተማ በሴሮ ዴል ፎርቲን ይደረጋል ፡፡
ሌላው የዛፖቴክ ባህል የከተሞችን ፣ የከተሞችን እና የአከባቢን ደጋፊዎች ለማምለክ የሻማ ምሽት ነው ፡፡
4. ድብልቅቴኮስ
ሙክተኮስ አራተኛውን የሜክሲኮ ተወላጅ ነዋሪ ይወክላል 727 ሺህ ተወላጅ ተወላጆች ፡፡ ታሪካዊው መልክዓ ምድራዊ አቀማመጥ የደቡባዊ ሜክሲኮ አካባቢ የሆነው Pብብላ ፣ ገርሬሮ እና ኦአካካ ግዛቶች የሚካፈሉት ሙክቴካ ነበር ፡፡
የበቆሎ እርሻ መጀመሩን ቀድመው ስለነበሩ እጅግ ጥንታዊ ምልክቶችን ከያዙት የሜክሲኮ አሜሪናውያን ከተሞች አንዷ ናት ፡፡
መብቶችን ለማስጠበቅ ሲሉ ገዥዎች ባደረጉት ትብብር የስፔን ሚልቴካ ወረራ በአንፃራዊነት ቀላል ነበር ፡፡
እንደ ማቅለሚያ ጥቅም ላይ የዋለው ትልቁ ኮሺናል ከፍተኛ ዋጋ በመኖሩ ምክንያት ይህ ክልል በምክትልነት ጊዜ አንጻራዊ ብልጽግናን አግኝቷል ፡፡
የ ‹ድብልቅቴኮስ› ን ምዕራባዊነት ወይም እስፓኒሽየሽን ፣ የክልሎቻቸውን አቶሚዜሽን በማካተት ይህ ህዝብ ከጎሳ ይልቅ የማህበረሰብን ማንነት እንዲጠብቅ አስችሎታል ፡፡
ሚክቶቴክ ቋንቋዎች የሚባሉት የኦቶማን መነሻ የቋንቋ ዓይነቶች ናቸው ፡፡ የታሪካዊ ሂደቶች እና የ Mixtecs ጠንካራ የፍልሰት አዝማሚያ ቋንቋዎቻቸውን ወደ ሁሉም የሜክሲኮ ግዛቶች አመጡ ፡፡
ከሜቲቴካ ጂኦግራፊያዊ ቦታ ጋር የተዛመዱ 3 ድብልቅቴክ ቋንቋዎችን መለየት ይቻላል-የባህር ዳርቻ ሚክቴክ ፣ ታች ሚክቴክ እና የላይኛው ሚክቴክ ፡፡
የ ‹‹X›› ባህሎች እና ልምዶች
የ “ሙክቲክስ” ዋና የኢኮኖሚ እንቅስቃሴ ከትውልድ ወደ ትውልድ በሚተላለፉ ትናንሽ እርከኖች የሚለማመዱት ግብርና ነው ፡፡
የሙክተክ መንፈሳዊ ትውፊት ሁሉም ሰዎች ፣ እንስሳት እና ሕይወት የሌላቸው ነገሮች ነፍስ እንዳላቸው በመለጠፍ አኒማዊ አካል አለው ፡፡
በጣም አስፈላጊ የሆኑት ክብረ በዓሎቻቸው ከቤተሰቦቻቸው እና ከማህበረሰቦቻቸው አባላት ጋር ያላቸውን ግንኙነት የሚያረጋግጡበት ደጋፊ በዓላት ናቸው ፡፡
የመሬታቸው አንጻራዊ ድህነት ወደ ሌሎች የሜክሲኮ ክልሎች እና ወደ አሜሪካ ከፍተኛ ፍልሰት አስከትሏል ፡፡
5. የኦቶሚ ሰዎች
በሜክሲኮ ውስጥ 668 ሺህ ኦቶሚ ከፍተኛ ቁጥር ካላቸው የአገሬው ተወላጆች መካከል በአምስተኛ ደረጃ ላይ ይገኛል ፡፡ እነሱ የሚኖሩት በሜክሲኮ ፣ ሂዳልጎ ፣ ቄሮታሮ ፣ ሚቾአካን ፣ ጓናጁቶ እና ታላክስላ ግዛቶች ውስጥ በተቆራረጠ ክልል ውስጥ ነው ፡፡
ምንም እንኳን የቋንቋ ብዝሃነት ከተለያዩ ግዛቶች በመጡ ተናጋሪዎች መካከል መግባባት አስቸጋሪ የሚያደርግ ቢሆንም 50% ኦቶሚ እንደሚናገር ይገመታል ፡፡
በድል አድራጊነት ወቅት ከሄርናን ኮርሴስ ጋር ጥምረት ፈጠሩ ፣ በተለይም ራሳቸውን ከሌሎች ብሄረሰቦች የበላይነት ለማዳን ፡፡ በቅኝ ግዛት ዘመን በፍራንሲስካንስ ወንጌል ተሰበኩ ፡፡
በኦቶሚ እርስ በርሳቸው ይነጋገራሉ ፣ ከስፔንኛ ጋር በሜክሲኮ ከሚታወቁ 63 አገር በቀል ቋንቋዎች አንዱ የሆነው ከስፔንኛ ጋር ነው ፡፡
እንደ እውነቱ ከሆነ ኦቶሚ በልዩ ባለሙያዎች አስተያየት መሠረት የልዩነታቸው ብዛት የሚለወጥ የቋንቋ ቋንቋ ቤተሰብ ነው ፡፡ የሁሉም የጋራ ግንድ ፕሮቶ-ኦቶሚ ነው ፣ እሱም የመጀመሪያ ምንጭ ያለው ቋንቋ አይደለም ፣ ግን በታሪካዊ የቋንቋ ሊቃውንት ቴክኒኮች እንደገና የተገነባ መላምታዊ ቋንቋ።
የኦቶሚ ወጎች እና ልምዶች
የኦቶሚ አሠራር ሰብሎችን ለማሻሻል እና የሙት ቀንን ፣ የሴይር ሳንቲያጎ በዓላትን እና በክርስቲያኖች የቀን መቁጠሪያ ላይ ያሉትን ሌሎች ቀናት ያከብራል ፡፡
የእሱ የአጻጻፍ ሥነ-ጽሑፍ ትውፊት በአካታላክስስ ፣ በሳንቲያጎስ ፣ በሞሮስ ፣ በማታቺንስ እና በነጊሪቲስ ጭፈራዎች ይመራል ፡፡
Acatlaxquis ዳንስ በጣም ተወዳጅ ከሆኑት መካከል አንዱ ነው ፡፡ እንደ ዋሽንት ረጅም ሸምበቆ እና ሸምበቆን በሚሸከሙ ወንዶች ይገደላል ፡፡ የእሱ ዋና መድረክ የከተሞቹ ደጋፊዎች ቅዱስ በዓላት ናቸው ፡፡
ከኦቶሚ መካከል የሙሽራይቱን እጅ ከቤተሰቡ ቡድን ጋር መጠየቅ እና መደራደር የሙሽራው ቤተሰብ ነው ፡፡
6. ቶቶናሳስ
የቶቶናክ ሥልጣኔ አሁን ባሉት የቬራክሩዝ እና የueብላ ግዛቶች በክላሲካል ዘመን መጨረሻ በግምት በ 800 ዓ.ም. የንጉሠ ነገሥቱ ዋና ከተማ እና ዋናው የከተማ ማዕከል የሆነው ኤል ታጂን ሲሆን በአርኪኦሎጂያዊ ፍርስራሾች የቶቶናክ ባህል የደረሰውን ግርማ ሞገስ የሚያሳዩ የኳስ ጨዋታ ፒራሚዶች ፣ ቤተመቅደሶች ፣ ሕንፃዎች እና ፍ / ቤቶች ይገኙበታል ፡፡
ሌሎች አስፈላጊ የቶቶናክ ማዕከሎች ፓፓንታላ እና ሴምፖላ ነበሩ ፡፡ በእነዚህ ሁለት ከተሞች እና በኤል ታጂን ውስጥ ትልቅ የሸክላ አሠራር ፣ የተለያዩ የሸክላ ዕቃዎች እና የድንጋይ ቅርፃቅርፅ ሥነ-ጥበባት ማስረጃዎችን ትተዋል ፡፡
በአሁኑ ጊዜ 412,000 የቶቶናክ ተወላጅ ተወላጆች በቬራክሩዝ እና ueብላ የሚኖሩት በሜክሲኮ ውስጥ ይኖራሉ ፡፡
የከተማዋ ዋና አምላክ የሰው ልጅ መስዋእት የሚያደርግለት ፀሀይ ነበር ፡፡ በተጨማሪም የሰውን ልጅ ሥቃይ እንደምትጠላ በማመን የፀሐይን ሚስት በመቁጠር ለእንስሳ መስዋእትነት የሰጡትን የበቆሎ አምላክን ያመልኩ ነበር ፡፡
የቶቶናክስ ወጎች እና ልምዶች
በሜክሲኮ ውስጥ በጣም ዝነኛ ከሆኑት መካከል በራሪ ወረቀቶች ሥነ-ስርዓት በድህረ-ክላሲካል ዘመን በቶቶናክ ባህል ውስጥ የተካተተ ነበር እናም ለእነዚህ ሰዎች ምስጋና ይግባው ሥነ ሥርዓቱ በሴራ ኖርቴ ዴ ueብላ ውስጥ ተረፈ ፡፡
ለሴቶች ባህላዊ አለባበሳቸው ኪቼኩሜትል ፣ ረዥም ፣ ሰፊ እና ጥልፍ ልብስ ነው ፡፡
የእሱ ዓይነተኛ ቤቶች መላው ቤተሰብ የሚኖርበት የዘንባባ ወይም የሣር ጣሪያ ያለው አንድ አራት ማዕዘን ቅርፅ ያለው አንድ ክፍል አላቸው ፡፡
7. የጾዝዚል ህዝብ
ጾትዚሎች ከማያው ቤተሰብ ቺያፓስ ተወላጅ የሆነ ህዝብ ይፈጥራሉ ፡፡ እነሱ በ 17 በቺያፓስ ማዘጋጃ ቤቶች ውስጥ ይሰራጫሉ ፣ ሳን ክሪስቶባል ደ ላስያስ ዋና የሕይወት እና የእንቅስቃሴ ማዕከል ናቸው ፡፡
የእሱ ተጽዕኖ ክልል በቺያፓ ደጋማ አካባቢዎች ፣ በተራራማ መልክዓ ምድራዊ አቀማመጥ እና በቀዝቃዛ የአየር ሁኔታ ፣ እና በታችኛው ዞን ፣ አነስተኛ ወጣ ገባ እና በሞቃታማ የአየር ጠባይ ሊከፋፈል ይችላል ፡፡
እነሱ እራሳቸውን “የሌሊት ወፎች ኢቪኒኪቲክ” ወይም “እውነተኛ ወንዶች” ብለው የሚጠሩ ሲሆን በቺያፓስ ውስጥ ከሚገኙት 10 የአሜሪዲን ቡድኖች አንዱ አካል ናቸው ፡፡
በአሁኑ ጊዜ 407 ሺህ ዞዝዚሎች በሜክሲኮ ውስጥ ይኖራሉ ፣ ሁሉም ማለት ይቻላል በቺያፓስ ውስጥ ይገኛሉ ፣ እዚያም በጣም ብዙ የአገሬው ተወላጆች ናቸው ፡፡
የእነሱ ቋንቋ ከማያን ተናጋሪ ቤተሰብ ነው እናም ከፕሮቶ-ቾል የመጣ ነው። አብዛኛዎቹ የአገሬው ተወላጆች ስፓኒሽ እንደ ሁለተኛ ቋንቋቸው አላቸው ፡፡
የዞዝዚል ቋንቋ በቺያፓስ በሚገኙ አንዳንድ የመጀመሪያ እና ሁለተኛ ደረጃ ትምህርት ቤቶች ውስጥ ይሰጣል ፡፡
ርዕሠ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ እ.ኤ.አ.በ 2013 በካቶሊካዊው የቅዳሴ ጸሎቶች ላይ ወደ ጾትዚል እንዲተረጎም ፈቃድ ሰጡ ፡፡ ይህም በቅዳሴዎች ፣ በሠርግ ፣ በጥምቀት ፣ በማረጋገጫ ፣ በኑዛዜዎች ፣ በስነስርዓቶች እና እጅግ ከፍተኛ በሆኑ ሥነ ሥርዓቶች ላይ የሚከናወኑትን ጨምሮ ፡፡
የዞትዚሎች ወጎች እና ልማዶች
ዞትዚሎች እያንዳንዱ ሰው ሁለት ነፍሶች አሉት ብለው ያምናሉ ፣ አንድ በልብ እና በደም ውስጥ የሚገኝ ሌላኛው ደግሞ ከእንስሳ መንፈስ (ኮዮቴ ፣ ጃጓር ፣ አውሎግስት እና ሌሎች) ጋር የተቆራኘ ነው ፡፡ በእንስሳው ላይ ምን ይከሰታል በግለሰቡ ላይ ተጽዕኖ ያሳድራል ፡፡
ጾትዚሎች እንደ ቅዱስ እንስሳ የሚቆጥሯቸውን በጎች አይመገቡም ፡፡ የአገሬው ተወላጅ መሪዎች በአጠቃላይ ከተፈጥሮ በላይ ኃይሎችን ማረጋገጥ ያለባቸው ሽማግሌዎች ናቸው ፡፡
ባህላዊ የሴቶች ልብሶች ሁፒል ፣ በቀይ ቀለም የተሠራ ቀሚስ ፣ የጥጥ ሳሙና እና ሻውል ናቸው ፡፡ ወንዶቹ ቁምጣ ፣ ሸሚዝ ፣ የአንገት ጌጣ ጌጥ ፣ የሱፍ ፖንቾ እና ኮፍያ ይለብሳሉ ፡፡
8. ትዝታለስ
ትዝታሌስ ከማያን የመጡ ሌሎች የሜክሲኮ ተወላጅ ሕዝቦች ናቸው ፡፡ እነሱ የሚኖሩት በተራራማው በቺያፓስ እና ቁጥራቸው 385 ሺህ ግለሰቦች ሲሆን ድርጅታቸው እና ባህሎቻቸውን ለማክበር በሚፈልጉት “አጠቃቀሞች እና ልማዶች” የፖለቲካ ስርዓት በሚተዳደሩ ማህበረሰቦች ውስጥ ይሰራጫሉ ፡፡ የእነሱ ቋንቋ ከዞዝዚል ጋር የተዛመደ ሲሆን ሁለቱም በጣም ተመሳሳይ ናቸው።
ብዙ ሽማግሌዎች የሚናገሩት በዜልታል ብቻ ነው ፣ ምንም እንኳን አብዛኛዎቹ ልጆች በስፔን እና በአፍ መፍቻ ቋንቋ ይናገራሉ።
የzልታል ሰዎች ኮስሞሎጂ ከዓለም ፣ ከማህበረሰብ እና ከተፈጥሮ በላይ በሆኑ አካላት መካከል በመተባበር በአካል ፣ በአእምሮ እና በመንፈስ ህብረት ላይ የተመሠረተ ነው ፡፡ በሽታዎች እና ጤና ማጣት በእነዚህ አካላት መካከል አለመመጣጠን ናቸው ተብሏል ፡፡
ፈውሶች በአምልኮ ሥርዓቶች ሚዛናዊ ያልሆኑ እና መጥፎ ተጽዕኖዎችን በሚቋቋሙ ሻማኖች እጅ በሰውነት ፣ በአእምሮ እና በመንፈስ መካከል ያለውን ሚዛን ወደነበረበት መመለስ ላይ ያተኩራል ፡፡
በማኅበረሰባዊ አደረጃጀታቸው ውስጥ ከንቲባዎች ፣ ከንቲባዎች ፣ ሻለቃዎች እና rezadores ያላቸው ተግባራት እና ሥነ ሥርዓቶች የተሰጣቸው ናቸው ፡፡
የzልታል ወጎች እና ልምዶች
ጸልታለስ ሥርዓቶች ፣ አቅርቦቶች እና በዓላት አሏቸው ፣ ከእነዚህም ውስጥ በጣም አስፈላጊ የሆኑት ደጋፊዎች ናቸው ፡፡
ካርኒቫል እንዲሁ በአንዳንድ አካባቢዎች ለምሳሌ ቴኔጃፓ እና ኦክስቹክ ልዩ ምልክት አለው ፡፡
የበዓላቱ ዋነኞቹ ምስሎች ከንቲባዎች እና ሌተና መኮንኖች ናቸው ፡፡
ለፀልታል ሴቶች ዓይነተኛ አለባበሱ ሁፒል እና ጥቁር ሸሚዝ ሲሆን ወንዶች ደግሞ ብዙውን ጊዜ ባህላዊ ልብሶችን አይለብሱም ፡፡
የዝዝታልል የእጅ ስራዎች በዋናነት በማያን ዲዛይን የተጌጡ እና ያጌጡ የጨርቃ ጨርቅ ቁርጥራጮችን ያቀፉ ናቸው ፡፡
9. ማዙዋዎች
የሜዛካውያን ተወላጅ ሕዝቦች ታሪክ እንደሚያመለክተው ማዛህዋ የተጀመረው ከናሁዋ ፍልሰት ወደ ድህረ-ክላሲክ ዘመን ማብቂያ እና ከቶልቴክ-ቺቺሜክ ማህበረሰቦች ባህላዊ እና የዘር ውህደት ነው ፡፡
የሜክሲኮው የማዛህዋ ህዝብ ብዛት ያላቸው 322 ሺህ የአገሬው ተወላጆች ሲሆኑ በሜክሲኮ እና በማይቾአን ግዛቶች ውስጥ የሚኖሩ ሲሆን እነሱም እጅግ በጣም አሜሪናውያን ናቸው ፡፡
የእሱ ዋና ታሪካዊ አሰፋፈር የሜክሲኮ ማዘጋጃ ቤት ሳን ፌሊፔ ዴል ፕሮግሬሶ ነው ፡፡
ምንም እንኳን “ማዛህዋ” የሚለው ቃል ትክክለኛ ትርጉም ባይታወቅም አንዳንድ ስፔሻሊስቶች ከናዋትል የመጣ መሆኑን ያረጋግጣሉ እና ትርጉሙም “አጋዘኖች ባሉበት” ማለት ነው ፡፡
የማዛህዋ ቋንቋ የኦቶማንጅ ቤተሰብ ሲሆን 2 ዓይነት አለው ፣ ምዕራባዊው ወይም ጄንትጆ እና ምስራቃዊ ወይም ጃንጥሮጆ ፡፡
በኮዋሂላ ውስጥ ደግሞ ማዛህዋ አናሳዎች አሉ ፡፡ በቶሮን ከተማ ውስጥ በ 20 ኛው ክፍለ ዘመን ወደ ሰሜን የተሰደዱ ማዛዋዎችን ያቀፉ 900 የሚያክሉ ተወላጅ ሕዝቦች ማህበረሰብ ይኖራል ፡፡
ሜክሲኮ ፣ ሚቾካን እና ኮዋሂላ ይህንን ህዝብ እንደራሳቸው ብሄረሰብ እውቅና የሚሰጡ ግዛቶች ናቸው ፡፡
የማዛዋዎች ወጎች እና ልምዶች
የማዛዋ ህዝብ እንደ የዓለም አተያይ ፣ የአምልኮ ሥርዓቶች ፣ ቋንቋ ፣ የቃል ወግ ፣ ውዝዋዜ ፣ ሙዚቃ ፣ አልባሳት እና የእጅ ጥበብ ያሉ ባህላዊ መገለጫዎቻቸውን ጠብቋል ፡፡
በተለምዶ ፣ የአፍ መፍቻ ቋንቋ ዋናው የግንኙነት መንገድ ነው ፣ ምንም እንኳን የሚናገሩት ልጆች ያነሱ እና ያነሱ ቢሆኑም ፡፡
ሥነ ሥርዓቶቹ እና በዓላቱ ዋና ዋናዎቹ አቃቤ ህጎች ፣ ከንቲባዎች እና ከንቲባዎች ያሉበት አንድ ድርጅት አላቸው ፡፡ ብዙውን ጊዜ መላው ህብረተሰብ በሚሳተፍባቸው “ፋናስ” በተባሉ ቀናት ውስጥ ቤቶችን ይገነባሉ እና ዋና ስራዎችን ያከናውናሉ ፡፡
10. ማዛቴኮስ
ማዛቴኮስ በሰሜናዊ ኦዋካካ እና በደቡብ ueብላ እና ቬራክሩዝ የሚኖሩት የሜክሲኮ ብሄረሰቦች አካል ሲሆን ወደ 306 ሺህ የሚጠጉ የአገሬው ተወላጆች ይገኙበታል ፡፡
በሃሊሲኖጂን እንጉዳዮች ክፍት ፣ ሥነ ሥርዓት እና ፈዋሽነት በዓለም አቀፍ ደረጃ ዝናን ያተረፈው ማዛቴክ ህንዳዊ ለሆነችው ማዚያ ሳቢና (እ.ኤ.አ. 1894 - 1955) በዓለም ታዋቂ ሆነዋል ፡፡
ባህላዊው አስፈሪነቱ በኦዛካ ውስጥ ሲዛ ማዛታካ ሲሆን ወደ ማዛቴካ አልታ እና ማዛቴካ ባጃ የተከፋፈለ ሲሆን የመጀመሪያው ቀዝቃዛ እና መካከለኛ እና ሁለተኛው ደግሞ ሞቃት ነው ፡፡
በ 1953 - 1957 ባለው ጊዜ ውስጥ ሚጌል አለማን ግድብ ግንባታ የማዛቴኮች መኖሪያን በከፍተኛ ሁኔታ በማሻሻል የበርካታ በአስር ሺዎች የሚቆጠሩ የአገሬው ተወላጆች ፍልሰት እንዲፈጠር ምክንያት ሆኗል ፡፡
የማዛቴክ ቋንቋዎች ምንም እንኳን በቅርብ የተዛመዱ ቢሆኑም የቋንቋ ክፍል አይደሉም ፡፡ በሰፊው የሚነገር ልዩነት የሁዋትላ ደ ጂሜኔዝ ማዛቴክ ፣ ኦክስካካን አስማት ከተማ እና የማሪያ ሳቢና የትውልድ ስፍራ ነው ፡፡
ስለ አዲሱ የአዳዲስ ልምዶች ልምዶች ለመማር ፍላጎት ያላቸውን ተጓlersች ያቀፈ ይህ የስነ-ልቦና ቱሪዝም ዋና ዋና የሜክሲኮ መዳረሻዎች ይህ ህዝብ ነው ፡፡
የማዝቴኮች ወጎች እና ልምዶች
የማዝቴኮች ዋና ባህላዊ ባህሪዎች ባህላዊ ሕክምናዎቻቸው እና ሥነ-ልቦናዊ ከሆኑ እንጉዳዮች ፍጆታ ጋር የተቆራኙ ሥነ-ሥርዓታዊ ልምዶቻቸው ናቸው ፡፡
በጣም አስፈላጊ ኢኮኖሚያዊ እንቅስቃሴዎቹ ዓሳ ማጥመድ እና እርሻ በተለይም የሸንኮራ አገዳ እና ቡና ናቸው ፡፡
የእሱ ሥነ ሥርዓቶች እና ክብረ በዓላት የመዝራት እና የመከር ቀናት እና የዝናብ ጥያቄዎች ጎልተው ከሚታዩበት የክርስቲያን እና የግብርና ቀን መቁጠሪያዎች ጋር ይዛመዳሉ።
አንድ ቴራፒዩቲካል ሥነ-ስርዓት ወደ ራዕይ ለመግባት እና የግል እና የቡድን ግጭቶችን ለመፍታት የሃሉሲኖጂንጂን እንጉዳዮች ፍጆታ ነው።
11. Huastecos
ሁዋስቴኮስ ከማያኖች ይወርዳልና በሰሜን ቬራክሩዝ ሰሜን ፣ የታማሊፓስ ደቡብ እና ሳን ሉዊስ ፖቶሲ እና ሂዳልጎ አካባቢዎችን እና በተወሰነ ደረጃ ueብብላ ፣ ጓናጁቶ እና ቄሮታሮን ያካተተ ሰፊ ክልል ላ ሁአስቴካ ይኖሩታል ፡፡
ሁዋስታካ ስለ ሁአስቴካ ቬራክሩዛና ፣ ሁአስቴካ ፖቶሲና እና የመሳሰሉትን በመናገር አብዛኛውን ጊዜ ከስቴቱ ጋር ተለይቷል ፡፡
ሁዋስቴኮ ወይም ቴኔክስ በ 1980 ዎቹ በቺያፓስ የቺቾሜሴልቴኮ ቋንቋ መሰወሩን ካረጋገጠ በኋላ የማያ ቋንቋ እና የማይጠፋ ብቸኛ የ Huastecan ቅርንጫፍ ቋንቋ ነው ፡፡
በዩታታን ባሕረ ገብ መሬት ፣ ጓቲማላ ፣ ቤሊዜ እና ኤል ሳልቫዶር የተካተቱት ከማያዎች ባህላዊ ታሪካዊ ቦታ ውጭ የሚነገር ብቸኛ የማያን ቋንቋ ነው ፡፡
የላ ሁአስቴካ ሰፊ ክልል ከባህር ዳርቻዎች ፣ ከወንዞች ፣ ከተራሮች እና ከሜዳዎች ጋር ትልቅ ሥነ-ምህዳራዊ ልዩነት ያሳያል ፡፡ ሆኖም ሁአስቴኮዎች ብዙውን ጊዜ የሚኖሩት ከባህር ጠለል በላይ ከ 1000 ሜትር በታች ስለሆነ ሁል ጊዜ ሞቃታማ የአየር ሁኔታን ይመርጣሉ ፡፡ የኢኮኖሚው እና የምግብ መሰረቱ የበቆሎ ነው ፡፡
በአሁኑ ጊዜ በሜክሲኮ ውስጥ 227,000 የ Huastec ሕንዶች አሉ ፡፡
የሁዋስቴኮዎች ወጎች እና ልምዶች
ይህች ከተማ በሜክሲኮ ውስጥ በጣም አድናቆት ከሚሰጡት መካከል የሙዚቃ ዘውግ በ huapango ወይም son huasteco የታወቀች ናት ፡፡ እሱ ዘፈን እና ዘፓታዶን ያካትታል።
ከሃስቴክ የቅድመ-ቅፅበቶች ፣ በካንዴላሪያ ክብረ በዓላት ላይ የሚጨፈረው የተካለለው ዳንስ እና የካርኔቫል ዓይነተኛ የሜኮዎች ዳንስ ጎልቶ ይታያል ፡፡
የሁዋስቴካ ዓይነተኛ አልባሳት በሜክሲኮ ባሕረ ሰላጤ አካባቢ ባለው አለባበሱ ውስጥ በሁሉም ቁርጥራጭ ውስጥ ነጭነት ያለው ፣ በተለመደው ሜዳ እና ሰፊ እና ረዥም ቀሚስ ላይ ፓውኑኮ ነው ፡፡
12. ምርጫዎች
ቾልስ በሜክሲኮ ግዛቶች በቺያፓስ ፣ ታባስኮ እና ካምፔቼ እና ጓቲማላ ውስጥ የሚኖር የማይያን ተወላጅ ተወላጅ ነው ፡፡ ባዕዳንን ወይም ባዕዳንን “ካክስላን” ይሉታል ፣ እሱ የመጡ ፣ የመሬት ባለቤት ፣ አርሶ አደር ፣ የወንጌል ሰባኪ ፣ ዘራፊ ወይም የመንግሥት አባል ፣ ይህ ቃል “የማኅበረሰቡ አይደለም” የሚል ነው ፡፡
የእሱ የዓለም እይታ በቆሎ ዙሪያ ያጠነጥናል ፣ በአማልክት የተሰጠው ቅዱስ ምግብ። እራሳቸውን "ከቆሎ የተፈጠሩ ሰዎች" ብለው ያስባሉ ፡፡
እነሱ በቺያፓስ ከሚገኙ ማዘጋጃ ቤቶች ጋር የተቆራኙት ኮል ከቲላ እና ቾል ከቱላምባ ሁለት ቀበሌኛዎች ያላቸው የቾል ቋንቋን ይናገራሉ። ከጥንታዊው ከማያን ጋር በጣም ተመሳሳይ ቋንቋ ነው።
የቁጥር አሠራሩ በሞሶአሜሪካን ተወላጅ ሕዝቦች እንደተለመደው ንቁ ነው ፣ ቁጥሩን ለመጥቀስ የሚያመለክተው የሰው አካል 20 ጣቶች ነበሩ ፡፡
የሚኖሩት ከከብት እርባታ ፣ ከአሳማ እርሻ እና ከእርሻ ፣ ከቆሎ ፣ ባቄላ ፣ ከሸንኮራ አገዳ ፣ ከቡና እና ከሰሊጥ ነው ፡፡
ተፈጥሮአዊ አከባቢው እንደ አጉዋ አዙል እና ሚሶል-ሀ ያሉ ውብ fallsቴዎችን የሚፈጥሩ ኃይለኛ ወንዞች ናቸው ፡፡ በሜክሲኮ ውስጥ 221 ሺህ ቾልስ አሉ ፡፡
የቾልስ ባህሎች እና ልምዶች
ቾልስ ለጋብቻ ትልቅ ቦታ የሚሰጣቸውን እና በዘመዶቻቸው መካከል የማግባት አዝማሚያ አላቸው ፣ ለዚህም ነው እነሱ ከፍተኛ የዘር ዝርያ ያላቸው ሰዎች የሆኑት ፡፡
ወንዶች በግብርና እና በእንስሳት እርባታ ሥራ የተሰማሩ ሲሆን ሴቶች በአነስተኛ የቤተሰብ የአትክልት ስፍራዎች ውስጥ ፍራፍሬዎችን ፣ አትክልቶችን እና ቅጠላቅጠሎችን በመሰብሰብ ይረዳሉ ፡፡
የእሱ ዋና ክብረ በዓላት ከክርስቲያናዊ እምነቶች ጋር በተቀላቀለበት ሁኔታ ከግብርና የቀን መቁጠሪያ ጋር ይዛመዳሉ። በቆሎ ቅድመ-ቅድመ ሁኔታ አለው ፡፡
የመሬቱ ዝግጅት የበቆሎውን አምላክ ሞት ያከብራል ፣ መከር ደግሞ የምግብ አምላክ ትንሣኤ ነው ፡፡
13. Purepechas
ይህ የሜክሲኮ አሜርዲያን ህዝብ በማይቾአካን ግዛት ውስጥ በታራስካ ወይም Purሬፔቻ አምባ ላይ በሚኖሩ 203 ሺህ ተወላጅ ተወላጆች ነው። በናዋትል ውስጥ ሚቾአካኖስ ወይም ሚቾአካስ በመባል የሚታወቁ ሲሆን መኖሪያቸው እስከ ጓአናቶቶ እና ወደ ገሬሮ ተዛመተ ፡፡
አሁን ያሉት ማህበረሰቦቻቸው 22 የሚቾአካን ማዘጋጃ ቤቶችን ያካተቱ ሲሆን የፍልሰት ፍሰቶች በጌሬሮ ፣ ጓናጁቶ ፣ ጃሊስኮ ፣ በሜክሲኮ ግዛት ፣ በኮሊማ ፣ በሜክሲኮ ሲቲ እና በአሜሪካ ጭምር ተቋማትን ፈጥረዋል ፡፡
እነሱ በቅድመ-እስፓኝ ዘመን ተባዕታዊ የፈጠራ መርህ ፣ አንስታይ እና መልእክተኛ ወይም “መለኮታዊ እስትንፋስ” አብረው የሚኖሩበት ከአባት ፣ ከእናት እና ከልጅ ጋር የተዛመደ ሶስትዮሽነት (ሽርክ) ሃይማኖትን ይሠሩ ነበር ፡፡
የተባእታዊ የፈጠራ መርህ ምልክት ፀሐይ ነበር ፣ ጨረቃ አንስታይ የፈጠራ መርህን እና መልእክተኛውን ቬነስን ትወክል ነበር።
የፔሬፔቻ ወጎች እና ልምዶች
Purርፔፔቻ ከ 4 ባለአራት ሐምራዊ ፣ ከሰማያዊ ሰማያዊ ፣ ቢጫ እና አረንጓዴ የተውጣጡ ባንዲራ አላቸው ፣ ፀሀይ አምላክን በመወከል በመሃሉ ላይ ኦቢዲያን ምስል ይሳሉ ፡፡
ሐምራዊው የሲኢናጋ ደ ዛካፉን ክልል ፣ ሰማያዊውን የሐይቁ ክልል ፣ ቢጫው የካዳዳ አከባቢን እና አረንጓዴውን የተራራ ጫካዎችን ያመለክታል ፡፡
ከዋና ዋና በዓላቸው አንዱ የሙት ምሽት ሲሆን የአባቶቻቸውን ሕይወት የሚያከብሩበት እና ከጎናቸው የኖሩትን መልካም ጊዜያት የሚያስታውሱበት ነው ፡፡
ከሙዚቃው መገለጫዎቹ መካከል አንዱ ፒሬኩዋ ሲሆን ስሜታዊ እና ናፍቆት ያለው ቃና ያለው የባሌ ዳንስ ነው ፡፡
14. ቺንቴንስ
ቺንቴንስ ወይም ቺንቴንስኮስ የሚኖሩት ቻይናንትላ ተብሎ በሚጠራው የቺያፓስ አካባቢ ውስጥ ሲሆን በሰሜናዊው ግዛት ማህበራዊ 14 ባህላዊ እና ጂኦግራፊያዊ ክልል ሲሆን 14 ማዘጋጃ ቤቶችን ያጠቃልላል ፡፡ የሕዝቡ ብዛት በድምሩ 201,000 ተወላጅ ሜክሲካውያን ነው ፡፡
ቋንቋው የኦቶማን ምንጭ ሲሆን በ 14 ልዩ ልዩ ዓይነቶች የተዋቀረ ሲሆን በትክክል ጥቅም ላይ በሚውለው የቋንቋ መስፈርት ላይ የተመሠረተ በመሆኑ ትክክለኛ ያልሆነ ቁጥር ነው ፡፡
የቺንቴክ ቋንቋ የ VOS መዋቅር አለው (ግስ - ነገር - ርዕሰ ጉዳይ) እና የቶን ቁጥር ከአንድ ቀበሌኛ ወደ ሌላው ይለያያል።
የቺንቴንትስ አመጣጥ ያልታወቀ ሲሆን ከ ተሁአካን ሸለቆ ወደነበሩበት አሁን መሰደዳቸው ይታመናል ፡፡
80% የሚሆነው ህዝብ በስፔን በተሸከሙ በሽታዎች ተደምስሷል እናም ወረራ የተቀሩት ወደ ደጋማ አካባቢዎች እንዲሰደዱ አስገደዳቸው ፡፡ በቅኝ ግዛቱ ወቅት የቻይናንትላ ክልል በኩሽናል እና ጥጥ ምክንያት የተወሰነ ኢኮኖሚያዊ ጠቀሜታ ነበረው ፡፡
የቺናንቴኮች ወጎች እና ልምዶች
የድንጋይ ሾርባ ወይም ሾርባ ፣ ከቀላል ድንጋዮች ጋር በመገናኘት ምግብ የሚበስልበት ለየት ያለ የሜክሲኮ ዝግጅት ፣ የቻይናቴክ መነሻ ነው ፡፡
በዚህ የአገሬው ተወላጅ ባህል መሠረት ሾርባው የሚዘጋጀው በወንዶች ሲሆን ሽማግሌዎች በሚመረጡት ድንጋዮች ብቻ ነው ፡፡ የተሠራው በዱር ውስጥ እንጂ በብረት ወይም በሸክላ ዕቃዎች ውስጥ አይደለም ፡፡
የቺንቴክ ሴቶች የጌጣጌጥ ጥልፍ ቀሚሶችን በሚያጌጡ ክብ አንገቶች ይለብሳሉ ፡፡ ዋናዎቹ ክብረ በዓላት የአስተዳደር በዓላት ፣ ካርኒቫል እና አዲሱ ዓመት ናቸው ፡፡
15. ድብልቆች
ድብልቆቹ በኦክስካ ውስጥ የሰፈሩ ሌላ የሜክሲኮ ተወላጅ ተወላጅ ናቸው ፡፡ በሴራ ማድሬ ዴል ሱር የኦአካካን ተራራ ክልል በምትገኘው በሴራ ሚክስ ውስጥ ወደ 169 ሺህ የሚጠጉ የአገሬው ተወላጆች አሉ ፡፡
የሚክስ-ዞኪያን ቤተሰብ የሆነ ቋንቋ ሚክስ ይናገራሉ። ከጂኦግራፊ ጋር የተዛመዱ 5 ልዩነቶች ወይም ዘይቤዎች አሉ-ሰሜናዊ ሚክስ አልቶ ፣ ደቡባዊ ሚክስ አልቶ ፣ መካከለኛው ምስራቅ ሚክስ ፣ ሚድዌስት ሚክስ እና ሎው ሚክስ ፡፡ አንዳንድ የቋንቋ ሊቃውንት በቶቶንቴፔክ ማዘጋጃ ቤት ማህበረሰቦች ውስጥ የሚነገረውን በኋላ ላይ የሚክስን ይጨምራሉ ፡፡
አብዛኛዎቹ የማይክስ ማህበረሰቦች በጋራ በሚተዳደሩ ግዛቶች ውስጥ እርስ በርሳቸው በተናጥል የሚንቀሳቀሱ የግብርና አደረጃጀቶች ናቸው ፡፡
በሳን ሁዋን ጊቺቺቪ ማዘጋጃ ቤት ውስጥ መሬቶቹ በተለየ ሁኔታ ኤጊዶዎች ሲሆኑ በሳን ሁዋን ኮዞዞን እና ሳን ጁዋን ማዝታላን ማዘጋጃ ቤቶች ውስጥ ሁለት ጊዜ የመቆያ ዓይነቶች (የጋራ ንብረት እና ኤጊዶስ) ናቸው ፡፡
የድብልቅሎች ወጎች እና ልምዶች
ድብልቆቹ አሁንም ከመንደር ገበያዎች ጋር ተባብሮ ለሚሠራ የልውውጥ ሥርዓት የምግብ ምርቶችን ወይም የአልባሳት ዕቃዎችን ለመሸጥ ወይም ለገበያ በማቅረብ ፣ አሁንም ድረስ የቤት ለቤት ግብይት ሥርዓትን ይጠቀማሉ ፡፡
ወንዶች እንስሳትን በማስተዳደር ፣ በአደን ፣ በአሳ ማጥመድ እና በግብርና ሥራ ላይ ትልቁን ሸክም ይሸከማሉ ፣ ሴቶች በአረም ፣ በመከር እና በማከማቸት ይረዱታል ፡፡ የልጆችን አስተዳደግና ምግብም ይንከባከባሉ ፡፡
ድብልቆቹ የሟቾች መናፍስት በአካባቢያቸው መኖራቸውን እንደሚቀጥሉ እና በሕይወት ያሉትን እንዳይጎዱ በቀብር ሥነ ሥርዓቶች ላይ ሥነ ሥርዓቶችን እንደሚያከናውን ያምናሉ ፡፡
16. ትላፓኔኮስ
ታላፓኔኮስ በ 141 ሺህ ግለሰቦች ብዛት ከሜክሲኮ ተወላጅ ሕዝቦች መካከል በሕዝብ ብዛት 16 ኛ ደረጃን ይይዛል ፡፡
“ታላፔኔኮ” የሚለው ቃል የናህዋ መነሻ ሲሆን ትርጉሙም “የቆሸሸ ፊት ያለው” ማለት ነው ፣ እነዚህ የአገሬው ተወላጆች የትላፓ ነዋሪ የሆነውን “ሜፕሃ” ወደሚለው ወደ ሚፋ የሚለው ቃል ለመቀየር ሞክረዋል ማለት ነው ፡፡ እነሱ የሚኖሩት በጌሬሮ ግዛት ማዕከላዊ-ደቡብ ውስጥ ነው ፡፡
የታላፓኔክ ቋንቋ የኦቶማን ሥሮች ሲሆን ለረጅም ጊዜ ያልተመደበ ነበር ፡፡ በኋላ በሱብቲባባ ቋንቋ ተዋሃደ ፣ አሁን የጠፋ እና በኋላ በኦቶማን ቤተሰብ ውስጥ ተካትቷል ፡፡
ቃና ያላቸው 8 ፈሊጣዊ ዓይነቶች አሉ ፣ ይህ ማለት ቃሉ በተጠራበት ቃና መሠረት ትርጉሙን ይቀይረዋል ማለት ነው ፡፡ ቁጥሩ ንቁ ነው።
የምግባቸው መሠረት በቆሎ ፣ ባቄላ ፣ ዱባ ፣ ሙዝና ቃሪያ ቃሪያ ሲሆን ከዋናው መጠጫቸው ከሂቢስከስ ውሃ ጋር ነው ፡፡ በቡና አብቃይ አካባቢዎች ውስጥ መረጩ ባህላዊ መጠጥ ነው ፡፡
የታላፔኔኮስ ወጎች እና ልምዶች
የትላፔኔኮስ አለባበሳቸው በሜክቴክ እና ናሁ ጎረቤቶቻቸው ተጽዕኖ ይደረግባቸዋል ፡፡ የተለመዱ የሴቶች ልብሶች ሰማያዊ የሱፍ ልብስ ፣ በአንገቱ ላይ በቀለማት ክሮች እና በቀለማት ያሸበረቀ ቀሚስ ያለው ነጭ ሸሚዝ ነው ፡፡
ዋናዎቹ የዕደ ጥበባት ሥራዎች ከማኅበረሰብ ወደ ማህበረሰብ የሚለያዩ ሲሆን ላምብሱል ጨርቃ ጨርቆችን ፣ የተጠለፉ የፓልም ባርኔጣዎችን እና የሸክላ ጥብስን ይጨምራሉ ፡፡
17. ታራሁማራ
ታራሁማራ በሺዋዋ እና በሱኖራ እና በዱራጎን የተወሰኑ ክፍሎች ውስጥ በሴራ ማድሬ ኦክዛልናል ውስጥ የሚኖሩ 122,000 ተወላጅ ተወላጆችን ያቀፈ የሜክሲኮ ተወላጅ ነው። እራሳቸውን ራራሙሪስ ብለው መጥራት ይመርጣሉ ፣ ትርጉሙም “ቀላል እግሮች ያሉት” ማለት ረጅም ርቀት የመሮጥ የማይደፈር አቅማቸውን የሚያከብር ስም ነው ፡፡
በሴራ ታራሁማራ ውስጥ ያለው የከፍተኛ ከፍታ መኖሪያው በሜክሲኮ ውስጥ እንደ መዳብ ፣ ባቶፒላስ እና ኡሪኬ ካንየን ያሉ በጣም አስደናቂ ገደል ይ containsል ፡፡ እነሱ በቤሪንግ ሰርጥ በኩል እንደመጡ ይታመናል እናም በባህር ውስጥ እጅግ ጥንታዊው የሰው ልጅ መኖር ከ 15,000 ዓመታት በፊት የተጻፈ ነው ፡፡
የእነሱ ቋንቋ በጂኦግራፊያዊ አቀማመጥ መሠረት 5 ቀበሌዎች ያሉት የዩቶ-ናሁዋ ቤተሰብ ነው-ማዕከላዊ ታራሁማራ ፣ ቆላማ ፣ ሰሜን ፣ ደቡብ ምስራቅ እና ደቡብ ምዕራብ ፡፡ እነሱ የሚኖሩት በዱር ቤቶች እና በዋሻዎች ውስጥ ሲሆን በእቃ መጫኛዎች ላይ ወይም በምድር ላይ በተኛ የእንስሳት ቆዳ ላይ ይተኛሉ ፡፡
የታራሁማራ ወጎች እና ልምዶች
ራራጂፓሪ ታራሁማራራ ከ 60 ኪ.ሜ ሊበልጥ ለሚችል ርቀቶች የእንጨት ኳስ የሚረጭበት እና የሚያሳድድበት ጨዋታ ነው ፡፡ የራጅፓሪ ሴት አቻው ረድኤና ሲሆን ሴቶች በተጠለፉ የጆሮ ጌጦች ይጫወታሉ ፡፡
ቱቱጉሪ እርግማንን ለማስወገድ እና በሽታዎችን እና መሰናክሎችን ለማስቀረት እንደ የምስጋና መንገድ የራራሙሪ ዳንስ ነው ፡፡
የታራሁማራ ሥነ-ስርዓት እና ማህበራዊ መጠጥ ቴስጊኖ ፣ አንድ ዓይነት የበቆሎ ቢራ ነው ፡፡
18. ማይ
የሜክሲኮ ማዮ ህዝብ በማዮ እና ፉርቴ ወንዞች መካከል በሚገኝ የባህር ዳርቻ አካባቢ በማዮ ሸለቆ (ሶኖራ) እና በፉርቴ ሸለቆ (ሲናሎአ) ውስጥ ይገኛል ፡፡
“ግንቦት” የሚለው ስም “የወንዝ ዳርቻው ህዝብ” ማለት ሲሆን የህዝቡ ብዛት ደግሞ 93 ሺህ የአገሬው ተወላጅ ነው ፡፡
እንደሌሎች ብሄረሰቦች ሁሉ ለከተማው የተጫነው ስም የአገሬው ተወላጆች ሊጠቀሙበት የሚመርጡት ስም አይደለም ፡፡ ማያዎች እራሳቸውን “ዮርሞች” ብለው ይጠሩታል ፣ ትርጉሙም “ባህልን የሚያከብሩ ሰዎች” ማለት ነው ፡፡
የእነሱ ቋንቋ ከቶ-አዝቴክ ተወላጅ የሆነው ዮረም ኖክኪ ነው ፣ ከያኪ ጋር በጣም ተመሳሳይ ነው ፣ በአገር አቀፍ ደረጃ እንደ ተወላጅ ቋንቋ ዕውቅና ተሰጥቶታል።
ዋነኞቹ ክብረ በዓሎቻቸው በክርስቶስ የሕማማት ዙሪያ ከሚከሰቱ ሁሉም ክስተቶች ጋር የሚካሄዱ ዐብይ ጾም እና የቅዱስ ሳምንት ናቸው ፡፡
የዮሬሜ ህዝብ ብርቱካንማ ዳራ ላይ በከዋክብት በተከበበበት መዝለል ውስጥ ጥቁር ሚዳቋ የያዘ ስያሜው ያልታወቀ የአገሬው ተወላጅ ወጣት ሰንደቅ ዓላማ አለው ፡፡
የወቅቶች ወጎች እና ልምዶች
ከማያው አፈታሪኮች አንዱ የሚናገረው እግዚአብሔር ወርቅ ለዮሪያስ እንደፈጠረ እና ለዮሬሞች እንደሚሰራ ይናገራል ፡፡
የግንቦት ሰዎች ጭፈራዎች እንስሳትን እና መስዋእትነትን ለሰው ሕይወት ለመስጠት ይወክላሉ ፡፡ በተፈጥሮ ውስጥ ስላለው ነፃ የሰው ልጅ አፈታሪኮችን ይመሰርታሉ ፡፡
የእሱ ባህላዊ መድኃኒት የተመሰረተው ፈውሶችን በተፈጥሮ መድሃኒቶች ማዘዣ እና ክታቦችን በመጠቀም በክርስቲያን እምነት ጋር በአስማት ድብልቅ ውስጥ ነው ፡፡
19. ዞኮች
የዞኩ ህዝብ በቺያፓስ ግዛት (በሴራ ፣ በማዕከላዊ ዲፕሬሽን እና በቬርቴንቴ ዴል ጎልፎ) በ 3 አካባቢዎች እና በኦአካካ እና ታባስኮ ክፍሎች ውስጥ ይኖራል ፡፡ የሕዝቧ ብዛት 87 ሺህ የአገሬው ተወላጅ ነው ፣ እነሱም ወደ ቺያፓስ እና ኦክስካ ከተሰደዱት ኦልሜክስ የተገኙ ናቸው ተብሎ ይታመናል ፡፡ የስፔን ድል አድራጊዎች በተወዳዳሪዎቻቸው አሸንፈው በበሽታዎቻቸው አሟጧቸው ፡፡
የዞኮች ቋንቋ የሚክስ-ዞኩካን የቋንቋ ቤተሰብ ነው ፡፡ የቃላት እና የቃላት አገባቡ እንደ አካባቢው እና እንደ ህብረተሰቡ በመጠኑ ይለያያል ፡፡ ኑሯቸው እርሻ እና የአሳማ እና የዶሮ እርባታ እርባታ ነው ፡፡ ዋነኞቹ ሰብሎች በቆሎ ፣ ባቄላ ፣ ቃሪያ ፣ ዱባ ፣ ኮኮዋ ፣ ቡና ፣ ሙዝ ፣ በርበሬ ፣ ማሚ እና ጓዋ ናቸው ፡፡
ዞኩኮች ፀሐይን ከኢየሱስ ክርስቶስ ጋር ያዛምዳሉ ፡፡ እነሱ በጣም አጉል እምነት ያላቸው እና መሬት ላይ ሲወድቁ “የመሬቱ ባለቤት” ነፍሳቸውን ሊረከብ ስለፈለገ እንደሆነ ይገምታሉ ፡፡
የዲያብሎስ የክርስቲያን አስተሳሰብ በዞኮች የክፋት መንፈስን ለያዙ የተለያዩ እንስሳት ተዋህዷል ፡፡
የዞካዎች ወጎች እና ልምዶች
Cuentan con una variada y vistosa gama de artesanías que incluye alfarería, cestería, marquetería, mueblería y otros objetos de madera.
Una de sus expresiones artísticas más hermosas es la danza de la pesca de las sardinas, originaria de la localidad tabasqueña de Tapijulapa.
El platillo icónico de los zoques es el putzatzé, un caldo espeso a base de vísceras de res, maíz y chiles, popular en las fiestas del Rosario, la Candelaria y Santa Teresa.
20. Chontales de Tabasco
Son un pueblo nativo tabasqueño formado por 80 mil indígenas de origen maya, que viven en los municipios de Nacajuca, Centla, Jalpa de Méndez, Macuspana y Centro.
Los mexicas llamaban “chontal” (“extranjero”) a todos los demás pueblos, por lo que el nombre de la etnia proviene del náhuatl.
Los chontales de Tabasco se autodenominan “hombres verdaderos” (“yoko yinikob”) y “mujeres verdaderas” (“yoko ixikob”). Su idioma (yokot’an) se traduce como “la lengua verdadera”, uno de la familia mayense perteneciente a la sub-familia de lenguas cholanas, de la que forman parte también el chol y el chortí.
Los chontales de Tabasco son firmes creyentes de los duendes, a los que llaman “yumkap”, que significa, “dueño de la tierra”, “diablillos” que cautivan especialmente a los niños a los que hacen perder el camino y extraviarse.
Tradiciones y costumbres de los chontales de Tabasco
Con la evangelización cristiana durante la conquista y la época colonial muchos pueblos prehispánicos americanos fusionaron sus deidades con las principales figuras del cristianismo.
Para los chontales, Ix Bolom es una diosa prehispánica que vive en el centro del océano ejerciendo como dueña de los espíritus y de los animales. Con el sincretismo religioso, Ix Bolom fue asociada a la Virgen María.
Los chontales son muy aficionados al pozol, original y refrescante bebida prehispánica a base de cacao y maíz.
El tambor y el sombrero chontal son dos de las artesanías más apreciadas de este pueblo indígena mexicano.
21. Popolucas
Los 63 mil indígenas popolucas mexicanos habitan en el Istmo de Tehuantepec, entre los estados de Veracruz y Oaxaca. El término “popoluca” es confuso e incluso, peyorativo, ya que fue aplicado por los aztecas de modo parecido a la palabra “bárbaro” en Europa en tiempos de griegos y romanos.
Los popolucas hablan una lengua mixe-zoqueana y al igual que los mixes, provienen de los olmecas. Aunque comparten el idioma, estos indígenas no manifiestan una particular identidad étnica.
Se distinguen dos dialectos, el popoluca de Texistepec, también llamado zoque de Texistepec y el popoluca de Sayula de Alemán y Oluta.
Obtienen el sustento de los animales domésticos y de la agricultura cultivando maíz, calabaza, frijol, jitomate, piña, camote, chayote, café y frutas.
Su religión es una mezcla de creencias ancestrales. Creen en espíritus dañinos que viven en sitios específicos y pueden causar la muerte. Los brujos y los curanderos forman parte de la cotidianidad.
Tradiciones y costumbres de los popolucas
La mujer da a luz acuclillada con la ayuda de su marido y la partera. Son severos con los niños de mal comportamiento castigándolos al hacerlos respirar el humo de chiles quemados.
Sus principales artesanías son cerámicas, tejidos de palmas, faldas de algodón, canastas y cunas colgantes.
Las mujeres visten típicamente una blusa de manta de cuello redondo o cuadrado y una falda de abrigo. Los hombres llevan pantalón y camisa de muselina. Calzan huaraches o van descalzos.
22. Chatinos
Los más de 60 mil indígenas chatinos de México habitan en el suroeste de Oaxaca, cerca de la costa. Son muy próximos a los zapotecas en cultura y lengua.
El chatino o cha’cña es una lengua zapotecana de la familia otomangue de la que se distinguen varios dialectos, entre estos, chatino de Zenzontepec, chatino de Tataltepec y chatino del este.
El pueblo chatino se dedica a la agricultura de manera autónoma o como trabajadores en las plantaciones de café y otros rubros.
La mayoría de las comunidades chatinas cuentan con servicios públicos, incluyendo institutos educativos bilingües.
Su organización política se basa en cargos civiles y religiosos. La máxima autoridad es un consejo de ancianos y creen en el Santo Padre Dios, la Santa Madre Tierra, la Santa Abuela, la Santa Madre Luna y en los dioses del viento; también en el agua, la lluvia, el fuego y la montaña.
Tradiciones y costumbres de los chatinos
Una de sus celebraciones más importantes es la del Día de Muertos, cuando y según sus creencias, las almas de los fallecidos retornan a la vida.
Caramelos, frutas, moles, tamales, velas, cráneos y esqueletos, forman parte de la variopinta gama de cosas utilizadas en la festividad.
En la vestimenta de la mujer predominan las blusas multicolores bordadas con adornos de ganchillo y las faldas largas. Las piezas de los hombres son principalmente de algodón blanco.
La danza y la música son artes importantes en la cultura y forman parte de sus ceremonias. Los instrumentos musicales tradicionales son flautas, tambores y cascabeles.
23. Amuzgos
Los amuzgos integran un grupo étnico de 58 mil indígenas que viven en la zona montañosa de Guerrero y Oaxaca.
“Amuzgo” quiere decir “lugar donde hay dulces” y la lengua del mismo nombre es de origen otomangue. Un alto porcentaje de indígenas habla solo la lengua nativa, el resto es bilingüe.
Viven de la pesca, agricultura de subsistencia y de la elaboración de artesanías como cerámicas, tejidos y bordados. Son conocidos por sus complejos diseños artesanales en los que representan figuras geométricas y animales pequeños.
Practican ritos precolombinos relacionados con la siembra, el éxito de la cosecha y la protección de ríos, montañas, cuevas y otras formaciones naturales.
Las casas en los pueblos suelen ser rectangulares con paredes de adobe, mientras que en las aldeas son circulares con paredes de barro y techos de palma.
En las paredes cuelgan los utensilios de cocina y las herramientas de trabajo. Las comunidades más rurales carecen de electricidad, agua potable y servicios de drenaje.
Tradiciones y costumbres de los amuzgos
Las expresiones musicales varían de un enclave a otro, destacando el sonecillo de tierra caliente, el fandango y el pan de jarabe.
Entre las danzas sobresalen los tlacololeros, los viejitos, los tecuanes, los manueles y los doce pares de Francia.
Las mujeres visten huipiles y faldas de percal decoradas con tiras de friso en colores brillantes y contrastantes, como turquesa sobre amarillo y rosa o verde sobre azul.
La base social de los amuzgos es la familia (nuclear y extendida). Es frecuente que la mano de la novia sea solicitada por un intermediario de prestigio. La edad usual de casamiento es de 17 y 15 años para varones y hembras, respetivamente.
24. Tojolabales
Hay unos 55 mil indígenas tojolabales en México que viven en Chiapas, cerca de la frontera con Guatemala. Su principal asentamiento es la ciudad de Comitán de Domínguez, donde constituyen la población mayoritaria.
Su lengua es mayense y “tojolabal” significa, “palabra que se escucha sin engaños” o “discurso recto”. Por tanto, los tojolabales se llaman a sí mismos “hombres de palabra recta”. Tienen varios discursos o maneras de comunicarse que incluyen el habla cotidiana, el silbido, el habla grande y la sagrada habla.
Su entorno natural es la Selva Lacandona que cuenta con fincas privadas en los valles fértiles, mientras que la mayoría de las aldeas indígenas se sitúan en áreas montañosas y rocosas de menor productividad agrícola. La escasez de tierras cultivables ha alimentado la conflictividad social en la zona.
Tradiciones y costumbres de los tojolabales
Uno de sus ritos fundamentales es el del equilibrio personal, en el que los individuos realizan un ceremonial privado con la ayuda de un hechicero para restaurar su armonía interior.
Tanto hombres como mujeres usan vestimentas de colores brillantes, aunque la ropa femenina es más vistosa y con mayor cantidad de accesorios.
La ropa occidental como las camisas con botones ya son frecuentes en la vestimenta, aunque muchos indígenas siguen rechazando el calzado y prefieren trabajar y andar descalzos.
La religión y las creencias son componentes importantes de la vida cotidiana de los tojolabales. Los hechiceros se especializan en dos campos: curación y brujería. Los curanderos prueban la sangre de la persona enferma para ver si la dolencia es una enfermedad corporal o un castigo de Dios.
25. Huicholes
Los huicholes o wixárikas son un pueblo nativo mexicano que habita en la Sierra Madre Occidental en el estado de Nayarit y áreas serranas de Jalisco, Zacatecas, San Luis Potosí y Durango.
El nombre “huichol” es la españolización de una voz náhuatl, mientras que el término “wixárika” es del idioma nativo que significa “la gente”.
El idioma de los huicholes, llamado “wixaritari”, pertenece al grupo de lenguas uto-aztecas y está emparentado con el grupo nahua o aztecoide.
La religiosidad tradicional de los huicholes incluye el uso del peyote, un cactus alucinógeno que crece en esa parte de la sierra.
Su religión es una mezcla de creencias animistas y nativistas, con fuerte arraigo precolombino y relativamente poca influencia del catolicismo.
Tienen 4 deidades mayores: el maíz, el ciervo, el águila y el peyote, a las que consideran descendientes del sol.
Su principal centro religioso es el monte Quemado (San Luis Potosí) dividido en dos lados, uno para los hombres y otro para las mujeres.
Tradiciones y costumbres de los huicholes
El arte huichol es uno de los más famosos de México, especialmente por sus bellos cuadros de estambre. Los diseños huicholes son de fama mundial y tienen significados tanto culturales como religiosos.
Las mujeres huicholes visten un traje típico sencillo con una blusa corta color amapola, enaguas (manto floreado que cubre la cabeza) y collares de chaquira. Los hombres usan pantalón y camisa de manta blanca con bordados de algodón, capa y sombrero de palma con bolas de estambre o adornos de chaquira.
26. Tepehuanes
Los tepehuanes o tepehuanos son uno de los muchos pueblos indígenas de México que en su religión mezclan el cristianismo con elementos nativos prehispánicos.
Hay 2 grandes ramas de esta etnia de 38 mil indígenas; los tepehuanes del norte, que viven en Chihuahua y los del sur, asentados en Durango, Jalisco y Nayarit. Ambos grupos hablan una lengua muy parecida perteneciente a la familia lingüística uto-azteca.
Los del norte siguen con más apego las tradiciones cristianas, mientras que en todas las comunidades las figuras católicas (Dios, Jesús, la Virgen y el santoral) se mezclan con otros entes divinos como el espíritu de la montaña, el dios del ciervo y la estrella de la mañana.
En los dos pueblos, el chamán ejerce la función de guía espiritual dirigiendo los ritos sagrados y las fiestas religiosas.
La dieta de los tepehuanes se basa en la caza, pesca y agricultura. Cazan venados, armadillos y conejos; pescan bagres, truchas de río y camarones; y cosechan frijoles, maíz, papas y jitomates. De los animales domésticos obtienen leche, queso y huevos.
Tradiciones y costumbres de los tepehuanes
Los tepehuanes del norte construyen sus casas con ayuda de toda la comunidad, recibiendo solo la comida y las bebidas. Las tesguinadas son habituales en estos trabajos grupales.
Los tepehuanes del sur celebran a principios de octubre el festival del elote tierno, una ceremonia no cristiana para agradecer el éxito de la cosecha.
Visten usualmente ropa comercial y el traje típico en ocasiones especiales. La vestimenta tradicional de la mujer consta de falda, blusa y mandil de satén en piezas muy coloridas y decoradas con encajes y listones. También llevan un rebozo negro y calzan huaraches.
Los hombres usan calzón y camisa manga larga de tela de manta, pañuelo atado al cuello, sombrero de palma de ala ancha y huaraches.
27. Triquis
El pueblo triqui vive en el noroeste de Oaxaca, formando un atípico enclave cultural de 29 mil indígenas en medio de un amplio territorio mixteco. Su lengua pertenece a la familia mixtecana, que a su vez forma parte de la gran familia lingüística otomangue.
Se conocen 4 dialectos triquis hablados en los 4 asentamientos principales (San Juan Copala, San Martín Itunyoso, San Andrés Chicahuaxtla y Santo Domingo del Estado).
Fueron evangelizados por los dominicos y son esencialmente católicos, aunque conservan tradiciones religiosas no cristianas como la veneración de la naturaleza, los astros y los fenómenos astronómicos.
Festejan a los santos católicos patronos que generalmente le dan nombre a las localidades, así como el Carnaval cuando exhiben sus danzas típicas.
Una fiesta pagana que está siendo rescatada en Santo Domingo del Estado es la del Dios Rayo, celebrada el 25 de abril en la Cueva del Rayo donde creen que vive la deidad.
Tradiciones y costumbres de los triquis
Uno de los principales símbolos de la cultura triqui son los huipiles rojos tejidos con gran destreza por las indígenas, actividad enseñada a las niñas desde corta edad. Otras artesanías son alfarería, sombreros, petates y tenates.
La pieza de vestir infaltable en la mujer triqui es su huipil rojo hecho en telar de cintura. La música triqui es ejecutada con guitarra y violín, aunque en San Juan Copala incorporan tambor y un instrumento de viento parecido a una flauta de pan.
28. Coras
Los coras son 25 mil indígenas mexicanos concentrados en el municipio El Nayar, al este de Nayarit, aunque también hay comunidades en Jalisco. Se autodenominan “nayeeri”, voz de la que proviene el nombre del estado. Hablan el idioma nayeri emparentado con el huichol y de forma lejana con el náhuatl.
Es común que entre sí se comuniquen en su lengua, aunque también emplean un dialecto formado por nayeri, español moderno y español antiguo. Su religión mezcla cristianismo con creencias prehispánicas. Tayau representa al sol, que a mediodía se sienta en una silla de oro a fumar su pipa, cuyo humo son las nubes.
Viven de la agricultura y de la crianza de animales. Los rubros más sembrados son maíz, frijol, melón, calabaza, sandía, cacahuate, caña de azúcar, pepino, jitomates, chiles y nabo mexicano (jícama). Crían vacas, ovejas, cabras, puercos, caballos, mulas y aves de corral.
Tradiciones y costumbres de los coras
Mantienen una relación estrecha con la naturaleza y consideran que su territorio, de cerca de 120 mil hectáreas, es sagrado. Varias de sus fiestas persiguen que los dioses, espíritus, animales y plantas, renazcan y renueven el ciclo vital.
Producen algunas artesanías como morrales de lana, fibras sintéticas y algodón, sombreros de yute y huaraches de cuero con suelas de neumáticos.
La vestimenta es muy sencilla. Las mujeres usan falda y blusa, mientras que los hombres visten calzón de manta, camisa, sombrero y huaraches.
29. Etnia Mam
Los mames son un pueblo indígena de origen maya que habita en Chiapas y Guatemala. En México, su población asciende a 24 mil indígenas que durante la época prehispánica formaron un señorío de límites y organización no precisada, que tuvo a Zaculeu, en el altiplano occidental de Guatemala, como capital.
Opusieron gran resistencia a los conquistadores españoles, aunque finalmente fueron sitiados y doblegados por Gonzalo de Alvarado. Hablan la lengua mam, de entronque maya, el tercero más usado actualmente entre los idiomas de familia maya, ya que es hablado por 500 mil indígenas guatemaltecos.
Su religión incluye elementos cristianos y creencias ancestrales. Celebran a sus santos católicos y realizan ceremonias como la de la lluvia.
La principal figura sacerdotal es el chiman (abuelo) que ejerce de intermediario entre la población seglar y el mundo sobrenatural. Son sacerdotes y adivinos, pero no brujos.
Tradiciones y costumbres de los mames
La mayor parte de la población activa trabaja en la crianza de animales domésticos y en la agricultura, sembrando y cosechando maíz, frijol, chilacayote y papas.
Otras ocupaciones importantes son los músicos marimbistas que animan el consumo de licor en los estancos, los mueleros (extractores de muelas), los rezadores y los castradores de animales.
Las mujeres visten una blusa llamada costurina o una camisa de manga corta. Los vestidos elegantes suelen ser de color amarillo con franjas rojas. El traje típico masculino es calzón de manta, camisa, faja y pañuelo rojo, sombrero de palma y huaraches.
30. Yaquis
Son indígenas de Sonora que se asentaron en las riberas del río Yaqui. Actualmente suman unos 23 mil que viven en su zona tradicional y formando colonias en las ciudades sonorenses.
La Matanza, Sarmiento y El Coloso, son asentamientos de la ciudad de Hermosillo conocidos como los “barrios yaquis”.
Hablan la lengua yaqui o yoem noki, de la familia uto-azteca, tan parecida al idioma mayo que tienen un 90 % de mutua inteligibilidad.
Sus escuelas primarias y secundarias son bilingües (yaqui/español). Crían ganado, pescan (especialmente en Puerto Lobos) y cultivan la tierra, principalmente trigo, soya, alfalfa, cártamo, hortalizas y forrajes.
Fueron evangelizados por los jesuitas y son esencialmente católicos, realizando sus ritos en latín. Su principal festividad religiosa es la Cuaresma en la que escenifican la Pasión de Cristo incluyendo a intérpretes que encarnan a Cristo, Poncio Pilatos, los fariseos y los romanos, representación con música de flautas y tambores.
Tradiciones y costumbres de los yaquis
Las danzas forman parte de las tradiciones más antiguas del pueblo yaqui. En la danza de la pascola tres hombres bailan con el torso descubierto mientras suenan unos cascarones de orugas secas sujetos a sus piernas. El baile es acompañado con música de arpa, violín e instrumentos de percusión.
La danza del venado es una representación de la cacería del animal acompañada con música de arpa y violín. La danza de pajkolas usualmente precede a la del venado y su música se ejecuta con tambor y una flauta típica yaqui.
Pueblos indígenas de México mapa
Características de los pueblos indígenas de México
En México hay 56 grupos étnicos que agrupan una población de aproximadamente 15 millones de indígenas.
La diversificación lingüística es una de las características más notorias de los amerindios mexicanos, distinguiéndose más de 100 lenguas, aunque este número varía con los criterios de clasificación utilizados.
Parte importante de esta población son los pueblos indígenas mayas, herederos de una de las civilizaciones nativas americanas más fascinantes.
Pueblos indígenas mexicanos
Pueblos indígenas definición: son los que presentan una identidad étnica basada en su origen, historia, lengua, cultura, instituciones y tradiciones. Pueden ser definidos como pueblos autóctonos que provienen de las sociedades originales de un país o territorio.
Pueblos indígenas de México pdf: el siguiente documento pdf, obra de Federico Navarrete Linares, editada por la Comisión Nacional para el Desarrollo de los Pueblos Indígenas, contiene valiosa información sobre la historia y actualidad de los pueblos indígenas mexicanos.
Esperamos que te haya gustado este artículo sobre los pueblos indígenas de México. Te invitamos a compartirlo con tus amigas y amigos de las redes sociales.
